به گزارش خبرنگار دفتر منطقه‌ای فارس در دوشنبه، در بدخشان، نوروز جشنی انسانی، ملی و مذهبی، جشن خویشاوندی انسان و طبیعت، احیا شدن، سخاوت، مهربانی، عفو و گذشت، غم زدایی و فال نیک گرفتن و آغاز نوسازی‌ها است.

مردم منطقه بدخشان که یکی از استان‌های تاجیکستان، محسوب می‌شود با خانه تکانی باطن و بخشیدن خطاهای دیگران، به استقبال بهار می‌روند.

خانه تکانی با 2 جارو که یکی را «پیاده جاروب» و دیگری را «سواره جاروب» می‌نامند، با یکی سقف و با دیگری فرش خانه را تمیز می‌کنند.

در روز اول نوروز، مردم منطقه طبق سنت موسوم به «جاروبندان» و خانه تکانی، جارویی را بسته و با آن به تمیز کردن منزل و حیاط‌های خود می پردازند.

در نوروز، زن و مرد لباس نو به تن می‌کنند و شاید یکی از رموز خانه تکانی باطن، بخشیدن خطاهای یکدیگر باشد.

خانواده‌ها وسایل خانه را بیرون می‌برند و به تمیز کردن آن می‌پردازند و به امید خوشبختی و برکت روزگار، یک مشت آرد را به روی ستون‌های خانه می‌مالند.

رمز خانه تکانی در بدخشان در تمیز کردن منزل از آفت‌های سال گذشته برای استقبال از سال نو است.

«کیلاغوزغوز» پیک بهار

پس از خانه تکانی، اعضای خانواده یکی یکی با ندای «شگون بهار مبارک» و با در دست داشتن « گفورچاک» (غنچه گل کاری شده بید یا غلغله) که آن را «آرچای نوروز» می‌نامند، وارد خانه می‌شوند.

کدبانو در پاسخ به ندای به روی شما مبارک به کتف راست وارد شوندگان، مشتی از آرد می‌پاشد و گفورچاک یا غلغله نوروز را از دست آنها گرفته، در بالای سقف خانه نصب می‌کند این نشانه‌های نوروزی تا نوروز دیگر در خانه می‌ماند.

کیلاغوزغوز نام پرنده‌ای است که به هنگام بهار از کشورهای گرم به پامیر می‌آید و آن را «سفیر»  یا «پیک بهار» می‌نامند.

بچه‌ها بی‌صبرانه غروب آفتاب را انتظار می‌کشند، همچون سیل پرندگان سفیر بهار، بر فراز بام‌ها می‌روند و جلوتر از همه، رسم سکوت خانوادگی را پیش از سال نو، که چند ساعتی به آن مانده و «پیچرامچ» نامیده می‌شود را می‌شکنند.

بچه‌ها با انداختن شال از روزنه خانه، به داخل آن، شعر نوروزی می‌خوانند و از صاحبخانه کلوچه و انواع شیرینی و پول هدیه می‌گیرند.

در روستای «وخان» رسم است که روز نوروز با جوشیدن چشمه، هر کس تلاش می‌کند تا بیش از دیگران از چشمه با کوزه یا سطل، آب بردارد زیرا به باور مردم به خانه چنین شخصی، رزق و روزی بیشتری وارد می‌شود و خیر و برکت خانواده افزایش می‌یابد.

همچنین چون در اکثر دهات، چشمه‌های آب گرم وجود دارد، مردم در این روز خود را در آب چشمه می‌شویند.

«آرچای نوروز- شاخه بید»

در اینجا به خاطر تزئین خانه در سال نو حتی آرچای نوروزی را تهیه می‌کنند، آرچای سفید نوروزی از شاخه بریده نشده بید آماده می‌شود.

هرچند در بدخشان، استادان چیره دست زیادند اما آماده کردن آرچای نوروزی مهارت مخصوص می‌خواهد و چنین استادانی، انگشت شمارند.

به استقبال بهار و نوروز، استاد با استفاده از قیچی تیز و ناخنکی چوبین، که در نوک قیچی زده می شود، از چوب بید آرچای نوروزی آماده می‌کند.

ساکنان روستای «اتخوری» ناحیه «شغنان» می‌گویند که آنها آرچا و یا غلغله نوروزی با رنگ سبز قرمز می‌گذاشتند و آن با آرچای همشه سبز حقیقی شباهت پیدا می‌کند.

نوروز در بدخشان به نام‌ «شاگون» (گامون) یاد می‌شود و مردم بدخشان هنگام تهنیت و شادباش به همدیگر، شگون بهار مبارک می‌گویند.

غذاها و بازی‌های نوروزی

«سومانک»، «کاچی»، «بات یا حلوا»، «شیروگان»، «باچ یا دلیا»، معمول‌ترین غذاهای نوروزی در بدخشان است.

بیشتر غذاها از گندم، آرد و شیر تهیه می‌شود.

همچنین در بدخشان، بازی‌های نوروزی از جمله، «لاش»، «الوان چاک»، «وجول بازی»، «سنچیک یا کالبازی»، «کبک جنگ»، «خروس جنگ»، تخم مرغ بازی و امثال این‌ها، معمولا در روزهای نوروزی برگزار می‌شوند.

از سوی دیگر نوروز در بدخشان، روز مخصوص کشاورزان است آن‌ها در این روز یک جفت گاو نر را به مزرعه می‌برند بر زمین دانه می‌پاشند و شخم می‌زنند.

منظور از این کار فال نیک گرفتن است یعنی پس از تحمل سردی زمستان که به خصوص در این منطقه طاقت فرسا است از مزرعه خویش حاصل فراوان و از آسمان فیض و احسان طلب می کنند.

اما در برخی از محلات دیگر مانند «وخان» در نوروز با دعا، گوسفند، بز، گاونر و یا حیوان دیگر را به خانه درآورده، پس از این که به صورت این حیوانات مشتی از آرد و «ششپ طعام» مخصوص که از آمیختن مغز زردآلو، یخ و شیر آماده می شود، آنها را سیر می‌کنند.

علوپرک رسمی است که پس از افروختن آتش، اجرا می‌کنند و از بالای آتش می‌پرند و می‌گویند، «سرخی تو از من و زردی من از تو»

حتی اگر در این روز در یک خانواده بدخشانی کودکی به دنیا بیاید، والدینش او را نوروز می‌نامند. مردم به تهنیت آن‌ها می‌آیند و می گویند شگون بهار مبارک.

در مجموع در بدخشان، نوروز جشنی انسانی، ملی و مذهبی، جشن خویشاوندی انسان و طبیعت، احیا شدن، سخاوت، مهربانی، عفو و گذشت، غم زدایی و فال نیک گرفتن و آغاز نوسازی‌ها است.

انتهای پیام/م